ga v esperantu:

Ni iru!

Post la placo iru laŭ la rivero kaj trovu nin ĉe la dua ponto!

Dum la tuta mateno vi pripensis tiun problemon. Faru paŭzon, iru tagmanĝi.

Nur rekte, kuraĝe kaj ne flankiĝante ni iru la vojon celitan.

Tuj iru en la universitaton, ĉar tie okazos grava aranĝaĵo.

Ĉesu peti min pro trinkaĵo. Iru, akiru mem unu!

Por studi eksterlande, mi ne povas decidi, ĉu mi iru al Aŭstralio aŭ al Kanado.

Ni iru ankoraŭ ĝis la granda arbo, poste ni povos ripozi.

Se vi ne timas la urtikajn pikojn, ni sekvu la vojeton, kiu kondukas al la ĝardendometo, kaj iru vidi, kio okazas en ĝi.

Iru fortiĝi se vi deziras komforton, ĉar en la natura sistemo la malforta estas subtretata.

Hoto! Hoto! Vi jam iru, mia bona bovo!

Ili iru, sendepende de tio, ĉu ili estas viroj aŭ virinoj.

“Estus tre bele,” respondis la filino malĝentile, “ke mi iru al la fonto!”

Hafiezo poemas: "Iru sola, ĉar la enirejo al la feliĉeco estas tre mallarĝa."

Se al vi io malplaĉas, iru for!