usta v esperantu:

Ne parolu per plena buŝo.

Ĉu vi mezuris vian temperaturon per termometro en via buŝo?

Mia buŝo estis seka.

La reĝido, kiu vidis, ke el ŝia buŝo eliris kelke da perloj kaj kelke da diamantoj, petis ŝin, ke ŝi diru al li, de kie tio ĉi venas.

“Mi faras al vi donacon,” daŭrigis la feino, “ke ĉe ĉiu vorto, kiun vi diros, el via buŝo eliros aŭ floro aŭ multekosta ŝtono.”

Feliĉa ĉokolado, kiu trairinte la mondon post rido de la virinoj, finiĝas per kiso bongusta kaj fanda en ilia buŝo.

Li kun malfermita buŝo restis dum momento antaŭ la pentraĵo, surprizita ĉe ĝia realismo.

Kaj kiam ŝi parolis tiujn ĉi vortojn, elsaltis el ŝia buŝo tri rozoj, tri perloj kaj tri grandaj diamantoj.

Ŝajnas al mi, ke el ŝia buŝo elsaltas perloj kaj diamantoj!

Vi devus sepfoje turni vian langon en via buŝo antaŭ ol paroli, tio evitigus al vi multajn zorgojn kaj miskomprenojn.

“Kion mi vidas!” diris ŝia patrino kun grandega miro. “Ŝajnas al mi, ke el ŝia buŝo elsaltas perloj kaj diamantoj! De kio tio ĉi venas, mia filino?” (Tio ĉi estis la unua fojo, ke ŝi nomis ŝin sia filino).

Mi volas: hejmon por ĉiu familio, iun panon por ĉiu buŝo, edukadon por ĉies koro, lumon por ĉies inteligento.

Komence li kondutis afekte, sed finfine li ege dorlotis mian piĉon per la buŝo kaj la lango.

La malfeliĉa infano rakontis al ŝi naive ĉion, kio okazis al ŝi, kaj, dum ŝi parolis, elfalis el ŝia buŝo multego da diamantoj.