25 IMPRESJONIZM, NEOIMPRESJONIZM

malowanie z natury, wyjście w plener głównym celem jest wrażeniowe, subiektywne, zmysłowe przekazanie widzenia rzeczywistości, uchwyconej w jej zmieniających sie, zależnych od pory roku i dnia stanach - studia nad wzajemnymi stosunkami światła i koloru

pod wpływem fotografii i drzeworytów japońskich wprowadzono kadrowanie motywów, silne skróty perspektywiczne, asymetryczność ujęcia podstawową techniką malarską, którą posługiwali się impresjoniści był:

Edouard Manet nie był impresjonistą, chociaż miał ogromny wpływ na powstanie impresjonizmu. Wpływ ten miał naturę towarzysko teoretyczną, ponieważ Manet miał zwyczaj we czwartki i w niedziele pojawiać się w paryskiej Cafe Gerbois,

Przypisywany Manetowi skandalizm wydaje się w dzisiejszych kategoriach bardzo niewinny, jednak nie ulega wątpliwości, że naga kobieta w towarzystwie ubranych mężczyzn (Śniadanie na trawie), a szczególnie niemal kompletnie naga kobieta,

Claude Monet to właściwie historia impresjonizmu w najczystszej postaci. Dzieła większości innych, zaliczanych do impresjonizmu malarzy noszą ślady wpływów innych nurtów.

w 1875 r. powstaje Pani Monet w stroju japońskim. Dopiero w późnych latach 70-tych pojawiają się obrazy dworców kolejowych, a prawdziwe poszukiwania świadomego celu artysty rozpoczynają się na początku lat 90-tych.

Podobno w 1855 r. młody Edgar Degas spotkał sie z Jean-Auguste-Dominique Ingresem, który powiedział mu: "Rysuj linie, młody człowieku, dużo linii, z natury i z wyobraźni, a zostaniesz dobrym artystą". Sam Degas powiedział zaś o swoim malarstwie:

Degas nie był impresjonistą, chociaż wypracował technikę malarską kojarzącą się z impresjonistyczną ulotnością. Do impresjonizmu zaliczany jest raczej z przyczyn środowiskowych i palety kolorów, jaką przejął od swoich przyjaciół impresjonistów.

Malarstwo Renoira to radość malowania i nieustanny zachwyt urokami życia - nawet jeśli w twarzach postaci pojawia się nuta smutku. Renoir urodził się w biednej rodzinie robotniczej, jako chłopak pracował w fabryce porcelany,

Renoira uważa się za bezpośredniego kontynuatora linii prowadzącej od Rubensa przez Watteau. Rubensowi zawdzięcza Renoir upodobanie do bogactwa i obfitości form,

od impresjonizmu przejmuje jasną paletę i czyste barwy u  dążenie do zdyscyplinowanej, świadomej kompozycji, posługiwanie się celowymi, oszczędnymi formami, budowanymi trójwymiarowo i przestrzennie przy zastosowaniu zasad dywizjonizmu

Georges Seurat żył tylko 31 lat, ale zdążył wyznaczyć, wspólnie z Paulem Signac'iem,

Technika polega na rozbiciu koloru na kolory składowe nakladane w formie niewielkich plan, ktore oko ludzkie obczytuje jako kolor będący wynikiem zmieszaniakolorów składowych.

Zrezygnował z typowych dla pointylizmu Seurata drobnych punktów, zastępując je większymi, wyraźniejszymi, bardziej emocjonalnie działającymi kwadratami i prostokątami. Na obrazie Poranek w Antibes z 1914 r. ta zmiana jest już bardzo wyraźnie widoczna.