HISZT_GRE_4_okres HELLENISTYCZNY (323 - 30 p.n.e.)

Akropol w Lindos na Rodos

dorycka Świątynia Ateny z VI w p.n.e. (wielki portyk, monumentalne schody, propyleje, ołtarz); przykład całościowego traktowania zespołu urbanistycznego: założenie na osi, podporządkowanie zasadzie symetrii

Ołtarz Pergamoński

Wielki ołtarz Zeusa i Ateny; upamiętnienie zwycięstwa nad Galatami; pomnik króla-zwycięzcy Attalosa I; zbudowany w latach 180-160 p.n.e. przez Eumenesa II; monumentalizm (2 metrowy fryz, schody); aut. m.in. Menekrates z Rodos; oryginalność dzieła;

Kolos Rodyjski

bud. 294- 282 p.n.e.; u wejścia portu do Rodos; monumentalizm ok. 30 m wys; największa rzeźba brązowa starożytności; 7 cudów św. staroż.; Helios – bóg słońca; zniszczony w 227 p.n.e.-trzęsienie ziemi; szkoła rzeźbiarska rodyjska

Nike z Samotraki

Rodos; ok. 185 p.n.e., wys. 2,45 m; szkoła rodyjska; aktualnie Luwr; wotum dziękczynne za zwycięstwo morskie Rodyjczyków z 190r.pn.e.; draperie szat Nike (kontrast cienkiego chitonu i ciężkiej chlajny na biodrach)

Grupa Laokoona

Rodos, kwintesencja sztuki hellenistycznej; związ. Z upadkiem Troi; autorzy – bracia: Agesandros, Polidoros, Atenadoros; patos i ekspresja; kompozycja piramidalna; poł II w p.n.e.; wys. 2 m; szkoła rodyjska; Muzea Watykańskie

Byk Farnezyjski

Rodos, mitologiczna scena przywiązania król Dirke do rogów byka; kompozycja piramidalna, dynamika, patos; orygniał z ok. 100r.pn.e. z brązu, wys. 3,7m, aktualnie kopia rzymska; Muzeum Archeologiczne w Neapolu

Chłopiec duszący gęś

Rodos, ok. 220 p.n.e. - 160 p.n. e;. autor – Boetos z Chalkedonu (mistrz aktu dziecięcego) dla świątyni w rodyjskim Lindos; aktualnie kopia rzymska; Gliptoteka monachijska

Personifikacja Nilu

Aleksandria, rzeźba alegoryczna – przedstawienie personifikacji Nilu (symbolu dobrobytu miasta); aktualnie kopia rzymska; zbiory watykańskie

Stara Pijaczka

Aleksandria, Nurt rodzajowy – obserwacja życia codziennego, przedstawienie ludzi i scen ilustrujących życie bez większych ambicji – związany z ośr. Aleksandryjskim; aktualnie kopie rzymska; Muzeum w Monachium

Wenus z Milo (Afrodyta z Melos)

Ok. 159-125 p.n.e.; twórca anonim.; oryginał gr.; aktualnie Luwr; kontrapost i eSowate wygięcie ciała naw. do wzorców Polikleta i Praksytelesa; spokojny, beznamiętny wyraz twarzy to naw. do wzorców epoki klasycznej; „neoklasycyzm” sztuki ateńskiej

Afrodyta z Panem i Erosem

Ateny, II/I wiek p.n.e.; aktualnie Muzeum w Atenach; przedstawienie anegdotyczne idące w kierunku farsy – zaloty rogatego bożka odpycha Wenus z sandałem w ręce

Pomnik Galatów

ok. 228 p.n. e, Pergamon; upamiętnia zwycięstwo Attalosa I z Galatami, kopia rzymska; grupa rzeźbiarska wykonana do temenosu świątyni Ateny w Pergamonie; patos i tragizm samobójczej śmierci galijskiego wojownika; pomnik obcych –ukazuje tylko przegranych

Obdarcie Marsjasza ze skóry

Pergamon; w mitologii greckiej frygijski satyr słynny z mistrzowskiej gry na aulosie i znany z rywalizacji z Apollinem (to on obdarł go ze skóry)

Faun Barberini

Pergamon; marmur; ok. 220 p.n.e. - 200 p.n.e.; anionimowe dzieło; pijany, śpiący satyr; realistyczne studium snu; odkryty w XVIIw.; uzupełniony przez Berniniego; aktaulnie Gliptoteka monachijska

Bitwa pod Issos (kopie, m.in. z Domu Fauna w Pompejach)

Przykład malarstwa hist; starożytna mozaika; starcie Aleksandra Macedońskiego z perskim Dariuszem III; Dom Fauna w Pompejach; Muzeum Archeol. w Neapolu; kopia obrazu Filoksenosa z Eretrii zamów. przez króla Macedonii Kassandra; bitwa pod Issos – 333r.

Afrodyta w kąpieli (Toaleta Afrodyty)

Aleksandria, ok. poł. III wieku p.n.e., autor: Doidalses z Bitynii; aktualnie kopia rzymska; Luwr; nowość w ujęciu przedstawia bogini, naturalizm pozy z fałdami na brzuchu i udach, w pełni przestrzenna kompozycja i miękki realistyczny modelunek

Gigantomachia

walka bogów olimp. z gigantami, synami Ziemi, pierwotnym pokoleniem bogów - musieli ustąpić miejsca niebianom; przywódcy: Zeus, Atena, bogowie, Tytani (pokolenie śred. bóstw, synowie i córki Uranosa i Gai); giganci są przegrani- ukazani pejoratywnie;