HMEzoug 1

1. Stan stacjonarny w teorii Davida Ricardo, jednego z czołowych przedstawicieli klasycznej szkoły ekonomii

jest koncepcją opisującą sytuację gospodarczą, w której dalszy wzrost gospodarczy staje się niemożliwy z powodu ograniczeń zasobów naturalnych i wzrostu kosztów produkcji.

2. Ricardo

Koncentrował się na długoterminowych tendencjach w rolnictwie i ich wpływie na całą gospodarkę.

3. Ricardo

Renta gruntowa nie jest przyczyną wysokich cen produktów rolnych. Jest raczej wynikiem naturalnych różnic w produktywności ziemi.

4. Jevons skoncentrował się na

analizie wyborów indywidualnych konsumentów i znaczeniu krańcowej użyteczności w decyzjach gospodarczych.

5. Jevons

Producent osiąga równowagę w sytuacji, gdy wartości bezwzględne cierpienia z tytułu pracy i użyteczności krańcowej płacy się zrównują. Równość ta wyznacza czas pracy.

6. Jevons

Występuje tu dominacja efektywności przedsiębiorstwa przy naruszeniu suwerenności producenta-konsumenta.

7. Veblen w swoich pracach, takich jak "Teoria klasy próżniaczej" czy "Teoria przedsiębiorstwa przemysłowego", rozwinął teorię

według której społeczeństwo i jego gospodarka ewoluują poprzez ciągłe napięcia i konflikty między "instytucjami technologicznymi" a "instytucjami ceremonialnymi".

8. Veblen uważał, że

wiele instytucji społecznych i ekonomicznych ma charakter ceremonialny, służąc utrwalaniu istniejących hierarchii społecznych i ekonomicznych, często kosztem postępu technologicznego.

9. Veblen

przedstawił kompleksową analizę dynamiki społecznej i gospodarczej, w której ludzkie instynkty i instytucje odgrywają centralną rolę w kształtowaniu trajektorii rozwoju społeczeństw.

10. Turgot

rozszerzał fizjokratyczną koncepcję porządku naturalnego, uznając, że nie tylko praca związana z ziemią, ale wszelka działalność produkcyjna przyczynia się do bogactwa narodowego.

11. TEORIA KAPITAŁU tworzenie kapitału Turgot wymaga oszczędzania, rezygnacji z konsumpcji całego dochodu

(to oszczędności tworzą kapitał), oszczędności mogą mieć formę rzeczową (wśród biedniejszych) lub pieniężną (wśród bogatszych)

12. Inwestycje kapitał, Turgot wyróżnił pięć głównych sposobów inwestowania kapitału

które obejmują kupno produktywnego gruntu, wydzierżawienie gruntu, inwestycje w przedsiębiorstwa przemysłowe, inwestycje w przedsiębiorstwa handlowe oraz pożyczanie pieniędzy na procent.

13. teoria klas społecznych na wzór Quesnaya

podział pierwotny – rolnicy (wytwórcy) i rzemieślnicy (robotnicy opłacani); podział wtórny – rolnicy (klasa wytwórcza), rzemieślnicy (klasa opłacana) i właściciele (klasa niezależna).

14. Wolny rynek, Turgot

Promował idee wolnego rynku, zwłaszcza w rolnictwie, wierząc, że państwo nie powinno ingerować w ceny żywności.

15. Turgot „Rozważania o tworzeniu i podziale bogactwa” (1766)

był zwolennikiem wolnego handlu i leseferyzmu, kwestionuje porządek naturalny Quesnaya – na pierwszy plan wysuwa interes własny człowieka

16. Turgot

Liberalizm gospodarczy, Jego idee przyczyniły się do rozwoju liberalizmu gospodarczego i wpłynęły na późniejszych ekonomistów, w tym na klasyków ekonomii.

17. Przedstawiciele Niemieckiej szkoły historycznej argumentowali, że

rozwój gospodarczy i instytucje społeczne są silnie zależne od specyficznych dla danego kraju warunków historycznych, kulturowych i politycznych.

18. Niemiecka Szkoła Historyczna

Zamiast dedukcyjnych modeli teoretycznych preferowane były indukcyjne badania historyczne i statystyczne, mające na celu zrozumienie dynamiki rozwoju gospodarczego.

19. CENA SPRAWIEDLIWA – oparta na Arystotelowskiej ekwiwalentności wymiany

cena równa wartości towaru. Suma nakładów pracy (ilość i jakość), materiałów (nakładów rzeczowych) i usług – każdy z tych składników ma cenę sprawiedliwą.

20. 3 alternatywne wyjaśnienia ceny sprawiedliwej

cena stanowiąca równowartość w kategoriach kosztu pracy → ricardiańsko-marksowska teoria wartości opartej na pracy, cena stanowiąca równowartość w kategoriach użyteczności (subiektywne wartościowanie)

21. Trzecie

cena stanowiąca równowartość całkowitego kosztu produkcji → klasyczno-neoklasyczna cena równowagi rynkowej (obiektywna ocena).

22. Cantillon traktuje każdy element gospodarki jako część zintegrowanej struktury

Gospodarka składa się z sektorów, w których jest wytwarzany dochód, i który przepływa między nimi (niewykluczone, że podejście to zawłaszczył Quesnay w tablicy ekonomicznej) –

23. Cantillon

Wszystkie dobra mają swój początek w naturze (ziemi), która dostarcza dochód (rentę), która rozkłada się na trzy części dochód właściciela (1 część) oraz farmera-dzierżawcy (2 części, które służą mu na pokrycie wydatków i zysk).

24. Cantillon argumentował, że

system konkurencyjnych rynków koordynuje działania producentów i konsumentów poprzez egoistyczny interes osobisty, promując efektywność ekonomiczną.

25. Cantillon

rozróżniał ceny rynkowe, determinowane czynnikami krótkookresowymi, od długookresowych cen normalnych, które są determinowane wewnętrzną wartością dóbr.

26. Efekt Cantillona

Opisuje, jak wprowadzenie nowego pieniądza do gospodarki zmienia ogólny poziom cen oraz strukturę cen, wywołując różne efekty w różnych sektorach gospodarki.

27. II prawo Gossena

W celu osiągnięcia największej sumy zadowolenia konsument stara się tak podzielić dostępne mu środki, aby użyteczności krańcowe nabywanych przez niego dóbr były sobie równe.

20. Jean Charles de Sismondi (1819), Thomas Malthus (1820) i John Maynard Keynes (1936

– kwestionują to prawo – dopuszczają sytuację powstania kryzysów nadprodukcji i niepełnego wykorzystania czynników produkcji.

21. Sismondi

Jego teoria ekonomiczna skupiała się na cyklach koniunkturalnych, nierówności dochodów i konieczności interwencji państwowej.

22. Sismondi

Uważał, że konsumpcja jest kluczowym czynnikiem napędzającym gospodarkę, a nie tylko produkcja.

23. Marks

wartość wymienna towaru jest wyrazem jego społecznie niezbędnej pracy.

24. Prawo Saya

podaż tworzy własny popyt. Zgodnie z tym prawem, produkcja towarów generuje dochód, który jest następnie wykorzystywany do zakupu innych towarów.

25. Prawo Saya. Innymi słowy, każda jednostka wartości stworzona w procesie produkcji musi znaleźć nabywcę

ponieważ akty produkcji równoważą się z aktami konsumpcji dzięki dochodom, które są generowane dla pracowników, producentów i innych uczestników procesu produkcyjnego.

26. Say

Bezrobocie i niewykorzystane zasoby mogą wynikać tylko z niewłaściwej dystrybucji zasobów. Pieniądz tylko pośrednikiem.

27. Say

pomógł ukształtować klasyczną ekonomię, która kładzie nacisk na wolny rynek, ograniczoną rolę rządu w gospodarce i znaczenie produkcji jako motora wzrostu ekonomicznego.

28. Smith

wartość dobra jest określona przez ilość pracy, praca jest prawdziwym miernikiem wartości handlowej

29. Marx

Wartość wymienna jest wyrażeniem społecznych relacji produkcji. Neoklasycy krytykowali, bo bardziej istotna subiektywna użyteczność.

31. Veblen

kulturowe i instytucjonalne determinanty zachowań ekonomicznych.

32. Walras.

Decyzje podmiotów o produkcji i konsumpcji prowadzą do równowagi na wszystkich rynkach jednocześnie. Popyt równa się podaży.

33. Stagnacja Sekularna Kondratiewa, Teoria Długich Cykli Gospodarczych Kondratiwea

innowacje epokowe przyspieszenie produktu, potem imitatorzy.

34. Neoklasycy

Analiza została przeniesiona ze sfery produkcji do sfery konsumpcji. Maksymalizacja satysfakcji osiąganej w czasie konsumpcji dóbr. Satysfakcja ta jest nazywana użytecznością.

35. I prawo Gossena prawo malejącej użyteczności krańcowej

Dolną granicą użyteczności krańcowej jest wartość zerowa, stan nasycenia, dobro wolne, suwerenny konsument, nieracjonalność, interes ogólny, użyteczność ujemna.

36. Cena dobra p jest to maksymalna kwota jaką konsument jest gotów za nie zapłacić

Z tego względu nie może ona przekroczyć użyteczności ostatniego konsumowanego dobra Qn, a zatem cena jest równa użyteczności krańcowej.

37. Menger

Cena końcowego dobra zależy od jego użyteczności krańcowej, a cena czynników wytwórczych zależy od użyteczności wytworzonego dobra końcowego.

38. Friedrich von Wieser (1851-1926) – TEORIA IMPUTACJI

nakłady uzyskują swoją wartość od dóbr końcowych w procesie imputacji. Cena czynnika wytwórczego jest mierzona krańcową użytecznością, jaką uzyskuje on w ostatnim wytworzonym dobru końcowym.

39. Walras rozszerza prawo rynków Saya

równowaga mikroekonomiczna występuje stale i implikuje istnienie równowagi makroekonomicznej. Równowaga kształtuje się równocześnie na wszystkich rynkach. Wszystkie ceny stają się cenami równowagi, a tworzy je rynek w osobie aukcjonatora.

40. Walras wykluczał istnienie czynników dynamicznych, odpowiedzialnych za wzrost PKB

Stworzył nierealny świat, w którym wszystkie czynniki są optymalnie wykorzystywane, a ceny zmieniają się dzięki abstrakcyjnemu podmiotowi (aukcjonatorowi)

41. Marshall

wykorzystanie metody ceteris paribus – izolowanie poszczególnych zjawisk ekonomicznych od reszty gospodarki i badanie, w jaki sposób osiągają równowagę.

42. Marshall

wykorzystanie siły związku między wybranymi wielkościami (elastyczność popytu, opisana przez J. S. Milla, przez Marshalla zostaje ujęta matematycznie)

43. Marshall

Rynek pojedynczego dobra integruje podejście klasyków (podaż

44. Twórcą ekonomii dobrobytu był...

Marshall, ponieważ wykorzystał koncepcję nadwyżki konsumenta (Dupuit, 1844). Rozszerza ją jednak na całą społeczność wprowadzając dwa pojęcia

45. Twórcą ekonomii dobrobytu był

Marshall, ponieważ wykorzystał koncepcję nadwyżki konsumenta (Dupuit, 1844). Rozszerza ją jednak na całą społeczność wprowadzając dwa pojęcia.

46. Teoria równowagi ogólnej Walrasa, model doskonałej konkurencji. sprzedający i kupujący są cenobiorcami – cenotwórcą jest rynek

struktura rynkowa

47. Pigou (1927)

Sektor prywatny wytwarza produkt, ale zgłasza też zapotrzebowanie na pieniądz (𝐿). Rząd – jako emitent pieniądza – tworzy jego podaż (𝑀). Równowaga rynków dóbr (Say) przeniesiona zostaje na rynek pieniądza (Pigou).

48. współczynnik Cambridge

współczynnik utrzymywania dochodu w postaci pieniężnej

49. Mill

Jego podejście było próbą pogodzenia metod dedukcyjnych z obserwacją empiryczną, choć zdecydowanie opowiadał się za metodą dedukcyjną jako bardziej adekwatną do analizy ekonomicznej.

50. Mill

indukcja jest ograniczona, ponieważ nie można eksperymentować na społeczeństwie w taki sposób, jak w naukach ścisłych.

51. Konfrontacja teorii z faktami

Mill podkreślał, że teoria ekonomiczna musi być weryfikowana poprzez obserwację rzeczywistości i dostosowywana na podstawie zgromadzonych danych.

52. Ekonomia w kontekście społecznym

Mill uważał, że ekonomia nie może być oddzielona od innych aspektów życia społecznego i powinna być postrzegana jako część szerszych badań nad społeczeństwem.

53. Podział na prawa produkcji i podziału

Mill wprowadził fundamentalny podział między prawami produkcji, które są niezmienne i zależne od praw natury, a prawami podziału, które są kształtowane przez instytucje społeczne. Interwencjonizm.

54. Mill

Jego prace stanowią most między klasyczną ekonomią polityczną a późniejszymi kierunkami myśli ekonomicznej, w tym marginalizmem i ekonomią dobrobytu.

55. Mill, ekonomia jako nauka hipotetyczna posługująca się metodą a priori

indukcja nie jest możliwa w naukach społecznych, dlatego ekonomista może posługiwać się jedynie metodą dedukcyjną, wykorzystując pewne założenia, teoria zawsze powinna być konfrontowana z faktami i jeśli taka jest potrzeba korygowana.

56. Mill wprowadził podział na prawa produkcji i podziału

prawa produkcji opierają się na obiektywnych prawach przyrody i wymykają się spod ludzkiej kontroli (są niezmienne), prawa podziału związane są z układem instytucji społecznych (są zmienne, można je modyfikować)

57. Interwencjonizm państwowy

Chociaż Mill był zwolennikiem wolnego rynku, dostrzegał również rolę państwa w korygowaniu jego niedoskonałości, np. w edukacji czy dystrybucji dochodu.

58. Mill wprowadza do ekonomii pojęcia statyki

i dynamiki (zjawiska plus teoria ruchu, ujawniająca istotę, prawa i tendencje zmian). Stan zastoju niekoniecznie był zły – gdyby w ten sposób więcej uwagi poświęcono dobrobytowi pozaekonomicznemu jednostek.

59. Mill przedstawia teorię wartości opartej na koszcie produkcji, w której koszty pieniężne odzwierciedlają koszty realne

czyli przykrość pracy (ujemna użyteczność) i abstynencji (ograniczenia konsumpcji). Na pojedynczych rynkach może być nierównowaga, jednak zakładanie, że na wszystkich rynkach łącznie będzie nadprodukcja, jest niewłaściwe.

60. GOSPODARKA Z PIENIĄDZEM KREDYTOWYM – w krótkim okresie, z racji tego, że pieniądz jest kredytem (częściowo służy do zrealizowania płatności)

może powstać zjawisko nadprodukcji (ponad sumę wyrażonego w pieniądzu popytu); dostosowanie – a więc osiągnięcie stanu pełnego zatrudnienia - nastąpi wtedy, gdy ceny się zmienią

61. marginaliści krytykowali podejście Ricardo i Milla

ponieważ oparcie wnioskowania na pracy lub na koszcie całkowitym było ich zdaniem niekompletne

62. Mill, Szkice o pewnych nierozwiązanych kwestiach ekonomii politycznej (1844)

rozwinięcie Ricardiańskiej teorii kosztów komparatywnych, wprowadza koncepcję siły i elastyczności popytu.

63. Wolność jednostki

Mill argumentował na rzecz wolności osobistej jako podstawowego elementu sprawiedliwego społeczeństwa, co miało również swoje odzwierciedlenie w jego podejściu do gospodarki.

64. Utilitaryzm

Jako zwolennik utilitaryzmu, Mill wierzył, że działania powinny być oceniane na podstawie ich skutków dla ogólnego szczęścia. W ekonomii oznaczało to dążenie do maksymalizacji dobrobytu społecznego.

65. Quesnay

przedstawiał porządek naturalny jako system ekonomiczny oparty na niezmienności i doskonałości praw przyrody.

66. Adam Smith, zwrócił uwagę, że

przemysł i usługi również przyczyniają się do wzrostu gospodarczego i tworzenia bogactwa.

67. Materializm Dialektyczny

Metoda analizy społecznej i historycznej oparta na przekonaniu, że materialne warunki życia (ekonomia) determinują społeczne, polityczne i intelektualne życie.

68. Materializm Historyczny

Teoria, według której rozwój społeczeństw ludzkich jest napędzany przez konflikty między różnymi klasami społecznymi, wynikające z materialnych warunków produkcji i stosunków produkcji.

69. Stosunki Produkcji

Odnoszą się do relacji społecznych i własnościowych, które ludzie nawiązują w procesie produkcji. Są to "zasady gry" ekonomicznej, determinowane przez kto posiada środki produkcji.

70. Siły Wytwórcze

Obejmują technologię, kwalifikacje siły roboczej i inne zasoby wykorzystywane do produkcji dóbr materialnych. Są dynamiczne i rozwijają się w czasie, co prowadzi do zmian w stosunkach produkcji.

71. Nadbudowa społeczna

Obejmuje instytucje takie jak państwo, prawo, religię, sztukę, które według Marxa są formowane przez bazę ekonomiczną społeczeństwa i służą do jej utrzymania.

72. Rewolucja Socjalna, Zmiana w stosunkach produkcji

kiedy rozwój sił wytwórczych wyczerpuje możliwości dalszego rozwoju w ramach istniejącego systemu społecznego. Dla Marxa, konflikt między kapitalizmem a proletariatem miał prowadzić do rewolucji.

73. Propozycje Marxa na przekształcenie społeczeństwa kapitalistycznego w komunistyczne obejmują

między innymi wywłaszczenie środków produkcji, centralizację kredytu i transportu w rękach państwa, oraz wprowadzenie publicznego systemu edukacji.

74. Wartość Towaru, Dla Marxa wartość towaru jest determinowana przez ilość społecznie niezbędnej pracy do jego produkcji

Wartość użytkowa (praca prywatna i konkretna) i wartość wymienna (praca abstrakcyjna i społeczna) to dwoista natura towaru.

75. Formuła Pieniężna Kapitalizmu

Pieniądz → Towar → Pieniądz' (P-T-P’), gdzie P prim oznacza początkową kwotę pieniądza plus wartość dodatkową

76. Marx pokazał, że kapitalizm jest systemem

w którym kapitaliści dążą do maksymalizacji zysków poprzez eksploatację klasy pracującej, co prowadzi do cyklicznych kryzysów nadprodukcji, nierówności i konfliktów klasowych.

77. Wzrost akumulacji kapitału prowadzi do wzrostu popytu na siłę roboczą – jeśli zatem rosną płace

to co powstrzymuje wartość dodatkową i zyski przed spadkiem do zera? Odpowiedzią jest istnienie REZERWOWEJ ARMII PRACY

78. Wielkość RAP, poziom zysków i płac zmieniają się w zależności od fazy cyklu koniunkturalnego

kapitaliści zastępują siłę roboczą maszynami, zmieniając skład organiczny kapitału → bezrobocie wzrasta → płace spadają → wzrastają zyski).

79. Zakładając, że stopa wartości dodatkowej nie zmienia się w czasie, każdy wzrost składu organicznego kapitału prowadzi do spadku stopy zysku Aby wzrastał skład organiczny musi wystąpić co najmniej jeden z czynników

konkurencja na rynku pracy lub konkurencja na rynkach produktu.

80. Marks

Poszukiwania nowych technologii produkcji niemal zawsze wiążą się ze wzrostem składu organicznego kapitału, co dla stałej stopy wartości dodatkowej, powoduje spadek stopy zysku.

81. Kryzys nadprodukcji

z uwagi na to, że konsumenci tworzący popyt kierują się wartością użytkową, a producenci wartością wymienną (tj. osiąganą przez nich wartością dodatkową), w gospodarce nie zawsze popyt równy jest podaży (powstaje nadprodukcja).

82. Say

gospodarka rynkowa zawsze znajduje się w równowadze, Marks, nierównowaga makroekonomiczna ze względu na rozłączenie procesów produkcji i konsumpcji przez pieniądz.

83. stagnacja gospodarki rynkowej

Ricardo, spadek produktywności ziemi

Marks

eksploatacja siły roboczej.

84. dążenie płac do minimum egzystencji, Malthus

ograniczoność zasobów ziemi, Marks, utrzymywanie przez kapitalistów rezerwowej armii pracy.

85. Schmupterer

innowacje i innowatorzy zjawiają się w nieregularnie; oznacza to, że gospodarka odznacza się cyklicznością, ponieważ występują wahania w tempie wzrostu produktu.

86. Cykl dzieli się na 4 fazy

boom – innowacje; wdrożenie innowacji wymaga inwestycji na sfinansowanie nowego kapitału; recesja; depresja (do kolejnych innowacji; w depresji gospodarka przechodzi do nowej równowagi); ożywienie (pojawienie się kolejnych innowatorów).

87. Schumpeter

(balansowanie w okolicy stanu równowagi – „sąsiedztwo równowagi”). Pojawienie się innowacji (ich skali i liczby) określa rozmiary boomu.

88. Praca wg Smitha

o praca produktywna (tworzenie produktu przeznaczonego na sprzedaż), praca nieproduktywna (siła robocza dostarczająca usługi)

89. Smith Wzrost produktu odbywa się na jeden z trzech sposobów

wzrost nakładów pracy, wzrost wydajności pracy, akumulacja kapitału

90. Smith

Bogactwo narodu to roczny strumień dóbr i usług, a nie zakumulowany fundusz metali szlachetnych.

91. Kameralistyka, Becher

utożsamiał bogactwo kraju z zasobami ludności i dobrym rolnictwem,

92. Kameraliści

potrzeba odbudowy życia gospodarczego oraz wpływów do skarbca władcy, postulaty odbudowy armii, walki z wyludnianiem wsi i ożywienia produkcji w miastach, odbudowa armii, aktywna polityka ludnościowa

93. Fizjokraci

Porządek naturalny tworzy porządek pozytywny (prawo stanowione przez ludzi)

94. Fizjokraci chcieli

swobody działalności gospodarczej. Jedyny podatek od ziemi płacony przez właścicieli. Uwolnienie eksportu zboża. Większe gospodarstwa.

95. Petty

Teoria Bogactwa Narodowego, czynniki nadrzędne i podrzędne. Praca i ziemia. Kwalifikacje i zasoby. Prekursor rachunku narodowego. Mówił o notach. Monety w nadmiarze pożyczane lub przetapiane. Opodatkowanie konsumpcji.

96. Hume

Cenowy mechanizm przepływu pieniądza kruszcowego. Dodatni bilans handlowy prowadzi do wzrostu cen. Eksport zaczyna spadać. Samoczynna korekta bilansów handlowych.

97. Smith, ludzka natura

Ludzka natura, egoizm, racjonalność działania, skłonność do wymiany.

98. Smith, 3 czynniki produkcji

ziemia, praca produkcyjna i nieprodukcyjne, kapitał.

99. Smith

Obecne bogactwo zależy od akumulacji kapitału. Kto tworzy kapitał klasa przemysłowa tak. Właściciele ziemscy i robotnicy nie.

100. Smith

Ceny rynkowe. Krótkookresowe. Zależne od popytu i kosztów produkcji. Ceny naturalne. Zależą od kosztów produkcji. Rynki konkurencyjne obniżają ceny do kosztów produkcji.

101. Smith

Wartość wymienna i użytkowa. Wartość wymienna tworzy cenę dobra.

102. Smith lubi leseferyzm

Państwo tylko do, Armii, Policji i sądów, Ochrona przemysłów raczkujących, Administracja, Drogi i szkoły.

103. Zasady opodatkowania Smith

równomierność, dogodność, pewność, taniość.

104. Teoria podziału produktu Smitha

place, zyski, renty.

105. Ricardo

3 grupy społeczne kapitaliści - tworzą wzrost, robotnicy - bierna, konsumuje place realną (fundusz plac zależny od akumulacji kapitału podzielony przez wielkość siły roboczej), właściciele ziemscy - pasozyci.

106. Założenia Ricardo

Doskonała konkurencja, sprzedawca jest cenobiorca Neutralność pieniądza. Koszty krańcowe w przemyśle stałe, w rolnictwie malejące. Relacja kapitał-praca jest stała dla danej technologii i każdego rodzaju produktu, tzw. stałe współczynniki produkcji.

107. Czysty przychód Ricardo

zyski, renty, część plac ponad minimum egzystencji.

108. Metoda dedukcyjna

zbiór założeń czy aksjomatów na ich podstawie formułuje się wnioski bezwzględne.

109. Ortodoksja

patrysci, scholastycy, merkantylizm, fizjokratyzm, ekonomia klasyczna, marginalistyczna, neoklasyczną, keynesowska, nowa szkoła klasyczna

110. Heterodoksja

szkoła historyczna, Marks, austriacka, veblenowska, schumpeterowska.

111. Nieokreśloność stanu przyszłego

ewolucyjna teoria ekonomiczna (Boulding) bazujaca na teorii przedsiębiorcy i innowacji Schumpetera. Mutacje a innowacje.

112. Heraklit z Efezu

Samoregulujący się rynek.

113. Demokryt

Subiektywność wartości, Demokryt potem sw. Tomasz, potem Austriacy. Prywatne prawo własności. Państwo jako wynik harmonizacji sprzecznych interesów jednostek.

114. Platon

Natura determinuje społeczny podział pracy. Nie lubił bogacenia się, a przede wszystkim przez urzędników.

115. Ksenofont

Podział pracy generuje efektywność. Jak Smith. Wyznawał podwójną wartość towaru dla sprzedającego i kupującego (wartość użytkowa). Popierał dążenie do bogacenia się.

116. Arystoteles

Polityka składa się ze sztuki dowodzenia - strategia, wysławiania się -retoryka, gospodarowania - ekonomika. Jak scholastycy, potępia pogoń za zyskiem. Potrzeby i pragnienia. Produkcja dóbr powinna służyć tylko tym pierwszym.

117. Etyka Arystotelesa

mamy Polis i mamy "piękny i dobry". To pierwsze to strategia, retoryka, ekonomia (ekonomika, chremastyka), to drugie to eudajmonia - zaspokojenie swoich potrzeb duchowych i cielesnych.

118. Ekonomika

kierowanie gospodarstwem.

119. Chremastyka

sztuka zdobywania własności nie jesteś piękny i dobry, gdy pożyczasz na procent (później scholastycy). Gromadzenie dóbr materialnych ok, pieniędzy już nie. Towar za towar ok.

120. Katon

Prekursor ekonomiki rolnictwa.

121. Patrystyka

Seneka Młodszy, Ludzie są równi, pogoń za bogactwem nie, lichwa nie, bogactwo służy do dobrych uczynków

122. sw. Klemens Aleksandryjski

Bogactwo rodzi obowiązek wobec wspólnoty.sw. Cyprian z Kartaginy, Nadmierny przyrost ludności jako przyczyna klęski Kartaginy. Jak Malthus.sw. Bazyli z Cezarei. Dobra służące wytwórczości i zwykle. Tymi drugimi należy się dzielić.

123. Ambrosius Aurelianus

Jałmużna jest obowiązkiem moralnym posiadaczy nadwyżek dóbr w stosunku do potrzeb. Natura stworzyła prawo wspólnej własności, ale indywidualna uzurpacja uczynila z niego prawo własności prywatnej.

124. Średniowiecze

Instytucje społeczne cech, gildia. Prawo bicia monety zabiegano o nie. Paciolo podwójny zapis księgowy.

125. św. Tomasz

Prawa wieczne, naturalne, pozytywne. Cena sprawiedliwa oparta na ekwiwalentności wymiany, nakłady pracy(ilość i jakość) i rzeczowe - składniki te mają cenę sprawiedliwą. Integralność, łączenie wysiłku fizycznego i umysłowego.

126. św. Tomasz

dobra konsumpcyjne nie, ale dzierżawa należy oczekiwać zwrotu z nadwyżka.

127. Buridan

władza państwowa bije monety, kryterium korzyści społecznej u podstaw polityki pieniężnej, wartość rzeczy mierzy się skala własnych potrzeb a nie wartością przyrodzoną - kryteria moralne nie mają zastosowania.

129. Kolbertyzm

koncentrował się na protekcjonizmie, subsydiach dla przemysłu i rozwijaniu infrastruktury w celu wsparcia handlu i przemysłu. Był to bezpośredni protekcjonizm mający na celu ochronę i promocję krajowych interesów gospodarczych.