Prawo 1

Język

to zbiór znaków słownych połączonych wzajemnymi relacjami, z którymi pewne reguły nakazują wiązać określone myśli [Z. Ziembiński]. W logice uważa się, iż język jest tworzony przez dwa zbiory:

synonimów

gdy kilku wyrażeniom odpowiada jedno znaczenie. Przykładowo wyrażeniom "twórca" i "autor" odpowiada jedno znaczenie w postaci człowieka, który coś stworzył.

homonimów

gdy jednemu wyrażeniu odpowiada kilka znaczeń. Przykładowo wyrażeniu "ranny" odpowiadają znaczenia: "zraniony", "o poranku"; zaś wyrażeniu "koza": "zwierzę", "piecyk".

wyrażeń jednoznacznych:

gdy jednemu wyrażeniu odpowiada jedno znaczenie. [

I stopnia

opisujących stan rzeczy, np. "Warszawa jest stolicą Polski".

II stopnia

(metajęzykowe) - opisujące wyrażenie I stopnia, np. "Zdanie Warszawa jest stolicą Polski jest prawdziwe".

III stopnia

odnoszące się do wyrażenia II stopnia, np. "Jan powiedział, że zdanie Warszawa jest stolicą Polski jest prawdziwe"

język prawny (I stopnia)

czyli język aktów normatywnych,

język prawniczy (II stopnia)

język używany przez prawników w wypowiedziach o prawie (języku prawnym),

glosy i komentarze (III stopnia)

czyli wypowiedzi nauki prawa odnoszące się do wyroków sądów, publikacji i poglądów innych prawników.

desygnat

przedmiot, do którego nazwa się odnosi; dla którego dana nazwa jest znakiem. Nazwy mogą mieć jeden, kilka lub wiele desygnatów. Mówi się, iż nazwa oznacza swoje desygnaty.Np. nazwa "kropka" oznacza

denotację

czyli zakres nazwy, jako zbiór desygnatów danej nazwy.Np. denotacją nazwy "kropka" będą wszystkie kropki istniejące na świecie.

konotację

czyli treść nazwy, jako zespół cech, do których nazwa się odnosi. Inaczej mówiąc jest to zespół cech, na podstawie których odbiorca uzna określony przedmiot za desygnat nazwy.Np. kropką będzie mały, okrągły punkt, występujący na końcu zdania.

oznaczenie

sposób zapisu nazwy.

Denotowanie

to relacja między wyrażeniem a jego denotacją

Konotowanie

to relacja między nazwą a jej konotacją (czyli treścią nazwy, jako zespołu cech, do których nazwa się odnosi; który przysługuje wyłącznie jej desygnatom).

Oznaczanie

to relacja między nazwą a jej desygnatami, czyli przedmiotami, do których nazwa się odnosi; wobec których trafnie można orzec daną nazwę. Mówi się, że nazwa oznacza swoje desygnaty

nazwy proste

zbudowane z jednego wyrazu, np. "kot", "chory", "rozpaczać", "oni".

nazwy: złożone

zbudowane więcej niż z jednego wyrazu, np. "Kot Filemon".

indywidualne

to nazwy służące do oznaczenia poszczególnych, konkretnych przedmiotów bez przypisywania im wyróżniających właściwości. Są to nazwy pisane dużą literą,

generalne

o nazwy przyporządkowane do desygnatu ze względu na cechę, odnoszące się do wszystkich przedmiotów danego rodzaju.Np. nazwa "kot"

Nazwy puste

akie, które nie posiadają realnie istniejących desygnatów. Mogą być to nazwy rzeczy nieistniejących, wymyślonych, osób nieżyjących, określających rzeczy niemożliwe

Nazwy jednostkowe

posiadające tylko jeden desygnat (zindywidualizowane), np. "Kot Odważnik".

ogólne

posiadające więcej niż jeden konkretny desygnat, np. "kot".

Nzawy konkretne

odnoszące się do konkretnych przedmiotów, które można wskazać w realnie istniejącej rzeczywistości lub sobie wyobrazić, np. "kot"

Nazwy abstrakcyjne

akie nazwy, których nie da się przedstawić bez użycia przykładu lub symbolu. Są to m.in. uczucia, barwy, liczby, konstrukcje myślowe (np. prawne). Wskazują na cechę wspólną wielu przedmiotów (np. bladość), pewne zdarzenie lub stan rzeczy (np. hałas),

zbiorowe

są wyznaczane przez desygnaty, które są złożone z wielu podobnych lub identycznych elementów, tworząc pewną całość; inaczej mówiąc desygnatów wyznaczających zbiory, np. Izba Poselska.