Układ pokarmowy przeżuwaczy w kontekście specyfiki pobieranego przez te zwierzęta pokarmu

układ pokarmowy przeżuwaczy cz1

Połknięty, nieprzeżuty pokarm dostaje się do żwacza i tam ulega fermentacji pod wpływem licznych symbiotycznych bakterii beztlenowych. Znajduje się tu również liczna fauna orzęsków, biorących udział w rozkładzie celulozy.

układ pokarmowy przeżuwaczy cz2

Przefermentowany pokarm zwracany jest do jamy gębowej, gdzie ulega przeżuciu, po trawieniu enzymami bakterii symbiotycznych

układ pokarmowy przeżuwaczy cz3

Przeżuwanie jest możliwe dzięki istnieniu rynny przełykowej, która pozwala na regulowanie ruchu pokarmu i przeprowadzenie go, po zżuciu prosto do ksiąg, a stamtąd do trawieńca, gdzie odbywa się właściwe trawienie

Żwacz cz1

Wypełniony jest płynem żwaczowym, w którym bytują różne grupy mikroorganizmów. Dzięki nim możliwy jest wspomniany rozkład, np. celulozy będącej węglowodanem złożonym. Jest ona składnikiem strukturalnym roślin, prawie całkowicie nierozpuszczalnym w wodzie

żwacz cz2

Większość zwierząt nie posiada w sokach trawiennych enzymu rozkładającego celulozę, czyli celulazy. W żwaczu za sprawą działania fizjologicznej flory zachodzi symbiotyczne trawienie celulozy i hemicelulozy.

Ślina cz1

trafia do przedżołądka, pełni f. bufor. i jest gł. składnikiem płynu żwaczowego. Właś. neutralizujące zawdzięcza ona kwasowości w przedziale 8,0-8,6.

Ślina cz2

Dzięki stałej produkcji śliny, m.in. na drodze przeżuwania (u krowy około 100 l w ciągu doby) stwarza mikroorganizmom idealne warunki do funkcjonowania. Niektóre z nich są szczególnie wrażliwe na znaczny wzrost kwasowości.

Ślina cz3

Ślina to główny składnik płynu żwaczowego, pełni ona funkcję buforującą. Do tej grupy należą bakterie celulolityczne, które pod wpływem niskiego odczynu środowiska żwacza zmniejszają swoją aktywność

Przeżuwanie cz1

rozpoczyna się ono, gdy dochodzi do cofnięcia treści żwacza z jego części wpustowej do przełyku i dalej ponownie do jamy gębowej.

Przeżuwanie cz2

Ma to miejsce jeszcze przed skurczem mieszającym żwacza i czepca, poprzez pobudzenie mechanoreceptorów w czepcu oraz okolicy wpustowej żwacza. Zostają cofnięte elementy paszy, które nie uległy strawieniu i zostają ponownie przeżute.