umocnienie, przeniesienie i umorzenie zobowiązań

adpromissio

Poręczenie stypulacyjne

SC Velleianum

prawdopodobnie z 46 r. n.e., umożliwiło kobietom uchylenie się od skutków własnych aktów intercesyjnych za pomocą odpowiedniej ekscepcji

(Zastępstwo procesowe) in rem suam

Dotychczasowy wierzyciel (cedent) udzielał nowemu (cesjonariuszowi) zlecenia do ściągnięcia należności od dłużnika i w tym celu ustanawiał go swoim zastępcą procesowym, kognitorem czy prokuratorem

Actio utilis

powództwo dane przez Antonina Piusa (138-161 n.e.), w którym cesarz przyznał nabywcy spadku osobne powództwo dla umożliwienia mu dochodzenia wierzytelności spadkowych

solutio

wykonanie zobowiązania

Acceptilatio

akt przeciwny (odwrócona stypulacja)

Solutio per aes et libram

była niegdyś rzeczywistym aktem „odważania” zapłaty przy zastosowaniu formalności analogicznych do mancypacji. W czasach Gaiusa była to już tylko „symboliczna zapłata”, podobnie jak mancypacja była „symboliczną sprzedażą

Contrarius consensus

Zasada tej treści, że rozwiązanie węzła obligacyjnego następuje przez akt przeciwny do zawiązania

Confusio

) było to zejście się wierzytelności i długu w jednej osobie, najczęściej przez dziedziczenie dłużnika po wierzycielu lub odwrotnie

Concursus causarum lucrativarum

czyli „zbieg tytułów nieodpłatnych” zachodził wtedy, gdy ktoś otrzymał już nieodpłatnie rzecz indywidualnie oznaczoną, a ponadto ta sama rzecz należała mu się nieodpłatnie jeszcze z innego tytułu

Pactum de non petendo

Była to nieformalna umówa, w której wierzyciel rezygnował wobec dłużnika z dochodzenia swojej należności

compensatio

Potrącenie

sponsio

najstarsza forma poręczenia stypulacyjnego dostępnego tylko dla obywateli rzymskich

fidepromissio

rodzaj poręczenia stypulacyjnego które naśladowało sponsio i było dostępne dla peregrynów

fideiussio

najmłodsza forma poręczenia stypulacyjnego; najbardziej liberalna