VASCULAR 2

Stojący pacjent, u którego wypełnione są żylaki kończyn dolnych, ma zakładaną opaskę uciskową powyżej kolana. Następnie poleca się mu kilkakrotnie szybko wspiąć na palce. O drożności żył gł. i perforatorów świadczy zapadnięcie się żylaków. To próba:

Perthesa

Bolesność łydki po uciśnięciu mankietem sfigmomanometru w przebiegu zakrzepicy żył głębokich znana jest pod nazwą objawu:

Lowenberga-Maya

W zależności od tego, który z nich został usunięty,

objaw polegający na powstaniu wybroczyn na skórze ręki poniżej miejsca założenia opaski (skaza krwotoczna)

Bolesność podeszwy stopy przy uciśnięciu jej środkowej części w przebiegu zakrzepicy żył głębokich to objaw

Payra

Lekarz opukuje żylakowato zmieniony pień żylny kończyny dolnej - w przypadku niewydolności zastawek żylnych wyczuwalna jest fala wstrząsowa. Opis ten dotyczy próby:

Schwartza

Próba Schwarza służy do oceny:

wydolności zastawek żyły odpiszczelowej

Miejscowe objawy zakrzepicy żył głębokich polegające na nasileniu się bólu podczas kaszlu wzdłuż przebiegu żyły to objaw:

Louvela

Próba Adsona jest wykorzystywana w diagnostyce:

zespołu górnego otworu klatki piersiowej

Do czynników ryzyka rozwoju nefropatii wywołanej podaniem środka cieniującego należą

szpiczak mnogi, występująca wcześniej choroba nerek, cukrzyca, odwodnienie, nadciśnienie tętnicze

Powikłaniami konwencjonalnej angiografii są

tętniak rzekomy, rozwarstwienie ściany naczynia, zakrzep

Do badań mikrokrążenia wykorzystuje się następujące techniki

kapiloskopie, fluksometrię Dopplerem laserowym (laser Doppler), przezskórny pomiar prężności tlenu (pulsoksymetrię), mikrolimfografię fluoroscencyjną, pomiar ciśnienia śródtkankowego

ystępowanie refleksu osiowego w badaniu ultrasonograficznym z podwójnym obrazowaniem ma znaczenie w ocenie przepływu w:

przewlekłej niewydolności żylnej

Angiografia rezonansu magnetycznego nie znalazła stałego miejsca w diagnostyce:

tętnic płucnych

Prawidłowa krzywa przepływu tętniczego w kończynach dolnych to przepływ:

trójfazowy, wysokooporowy, dwufazowy niskooporowy widoczny po wysiłku fizycznym

Przezczaszkowe badanie dopplerowskie wykorzystuje jako okna akustyczne:

okno skroniowe, okno podpotyliczne, okno oczodołowe

Przeciwwskazaniem bezwzględnym do wykonania angiografii konwencjonalnej jest:

nadwrażliwość na środek cieniujący

Wybierz, która z wymienionych poniżej przetok tętniczo-żylnych uważana jest za najbardziej optymalny, pierwotny dostęp naczyniowy do przewlekłych hemodializ:

przetoka tętniczo-żylna z zespoleniem tętnicy promieniowej z żyłą odpromieniową

Aktualne rekomendacje DOQI (The Kidney Dialysis Outcome Quality Initiative) dotyczące wytwarzania dostępu naczyniowego do hemodializy zalecają:

planowe wytworzenie natywnego, tętniczo-żylnego dostępu naczyniowego, z wyprzedzeniem umożliwiającym jego dojrzewanie przed wdrożeniem hemodializy

U pacjentów wymagających ostrej hemodializy i następowo kwalifikowanych do wytworzenia stałego dostępu naczyniowego do hemodializy, czasowe wkłucie należy starać się założyć w pierwszej kolejności do żyły:

szyjnej wewnętrznej prawej

Ostatnią po wyczerpaniu wszelkich innych, standardowo stosowanych możliwości, opcją wytworzenia natywnego dostępu do hemodializy na kończynie górnej jest wytworzenie przetoki:

tętnica ramienna - anterotranspozycjonowana żyła ramienna (metoda ABBA)

W celu oceny wydolności łuku dłoniowego przed wytworzeniem przetoki tętniczo-żylnej do hemodializ na przedramieniu powinno się wykonać:

próbę Allena

Optymalnym rodzajem dostępu naczyniowego do celów hemodializy u 70-letniego mężczyzny, z zaawansowaną angiopatią cukrzycową i niewydolności krążenia, będzie:

przetoka sp. Gracza

Redukcję światła przetoki tętniczo-żylnej do dializ należy wykonać, gdy przepływ w obrębie przetoki przekracza:

500 ml/min

Złotym standardem obrazowania przetok dializacyjnych jest:

angiografia

Chory ze współistniejącą niewydolnością nerek musi mieć wykonaną hemodializę przed operacją w przypadku gdy:

stężenie kreatyniny przewyższa 5 mg/dl

Przetoka tętniczo-żylna typu Brescia powinna być używana do dializ po:

po 4-6 tygodniach

Najbardziej czułą metodą monitorowania funkcji dostępu naczyniowego do hemodializ jest:

pomiar objętości krwi przepływającej przez przetokę w jednostce czasu

Rezydent w chir nacz został poproszony o konsultację chorego z oddz nefrologii w celu wytw przetoki do hemodializy. Chory l 75, z nefr. cukrzycową, klirens kreat (GFR) wynosi 40 ml/min. Informacje jakich udzielił lekarzowi prowadzącemu są następujące:

1. jest zbyt wcześnie na wytwarzanie przetoki, rozważyć w stadium 4 schyłk niewyd nerek, przy GFR<20-25ml/min 2. zaleca się wytw przetoki z nacz własnych na ok 6 mies, natomiast z użyciem protezy na 3-6 tyg przed plan hemodializą

Prawidłowa wielkość przepływu krwi przez przetokę tętniczo-żylną do dializ powinna wynosić:

300-400 ml/mini

Podczas wytwarzania przetoki tętniczo-żylnej na ramieniu z użyciem żyły odłokciowej, przemieszcza się tę żyłę na przednią powierzchnię ramienia z powodu:

głębokiego, podpowięziowego naturalnego przebiegu żyły, który znacznie utrudniałby nakłuwanie jej do hemodializ, oraz powodowałby ryzyko trudnego do opanowania krwawienia podpowięziowego

U 52-letniej chorej 6 mies po wytworzeniu przetoki tętniczo-żylnej do hemodializ na lewym ramieniu z użyciem ż. odprom, od miesiąca masywny obrzęk lewej KG. Przetoka jest czynna. W TK stwierdzono niedrożność lewej ż. podob. Należy rozważyć:

wewnątrznaczyniowe udrożnienie i stentowanie lewej ż. podobojczykowej, przeszczep od przetoki do lewej ż. szyjnej wewnętrznej

Do wtórnego dostępu naczyniowego do dializ zalicza się:

podskórne przemieszczenie żyły odłokciowej na ramieniu, przetoki z użyciem konserwowanej żyły allogenicznej, przetoki z użyciem protezy z PTFE

Oryginalna pierwotna przetoka tętniczo-żylna do hemodializ na przedramieniu zaproponowana przez Cimino i Brescia polegała na zespoleniu:

żyły odpromieniowej z tętnicą promieniową sposobem bok do boku

Wytworzenie przetoki tętniczo-żylnej do hemodializ sposobem Gracza polega na zespoleniu:

żyły pośrodkowej dołu łokciowego z tętnicą ramienną

Kryterium laboratoryjnym rozpoznania małopłytkowości wywołanej przez heparynę jest zmniejszenie liczby płytek krwi:

o ≥ 50% w porównaniu z wartością przed leczeniem

Międzynarodowy wskaźnik znormalizowany (lNR):

ocenia czynniki należące do drogi zewnątrzpochodnej, ocenia aktywność czynnika VII, stosuje się do monitorowania leczenia doustnymi antykoagulantami

Czas trombinowy (TT) wykorzystuje się w celu czynnościowej oceny fibrynogenu, ponieważ na jego wynik ma wpływ nawet bardzo mała domieszka heparyny.

zarówno stwierdzenie, jak i uzasadnienie są prawdziwe, ale nie ma między nimi logicznego związku