Wierzę w Boga (Credo)

„Wierzę w Boga” po łacinie

„Wierzę w Boga” w języku łacińskim należy do kanonu tekstów, który muszą poznać wszyscy uczący się tego języka w bardziej zaawansowanym stopniu. Łacina od wieków była językiem liturgii i nauki. Dziś tylko pozornie jest „martwym” językiem. Nadal jest ona niezbędna przyszłym lekarzom i prawnikom, a przede wszystkim – humanistom i teologom. W nauce łaciny nie ma konwersacji i kontaktu z żywym językiem, za to na pierwszy plan wysuwa się tłumaczenie antycznych i średniowiecznych tekstów, połączone z poznawaniem słownictwa i niełatwej, pełnej wyjątków gramatyki.

Tradycyjna modlitwa „Wierzę w Boga”

„Wierzę w Boga”, zwane także Credo czy Symbolem Nicejsko-Konstantynopolitańskim, odmawia się podczas każdej mszy. Czy wiecie, że jej polska wersja pojawiła się w Kościołach całkiem niedawno? Do lat 60’ XX wieku językiem, w jakim odprawiano mszę i odmawiano Credo, była łacina. Dopiero sobór watykański II dopuścił języki narodowe do liturgii. Spróbujcie swoich sił w tłumaczeniu tekstu tak ważnego dla religii, a jednocześnie będącego zabytkiem języka łacińskiego z V w.!

Łacina dla ambitnych

Tłumaczenie „Wierzę w Boga” z łaciny na polski to spore wyzwanie dla uczniów i studentów przedmiotów humanistycznych oraz osób zainteresowanych religią i teologią. Ale nawet przy nauce tak szacownego języka można skorzystać z rozwiązań, jakie stwarza nowoczesna technika. System fiszek, pokazujący przekład poszczególnych fraz łacińskich, pozwala sprawdzić swoją znajomość tekstu. Dzięki nauce opartej na materiałach wizualnych, można nie tylko udoskonalić swoje zdolności translatorskie, ale także utrwalić skomplikowaną łacińską składnię i słownictwo.