21 ROMANTYZM

nurt dominujący w sztuce europejskiej w latach 1820-60, najpełniej przejawiający się w malarstwie i grafice, cechowała go przede wszystkim opozycyjność wobec oświecenia i klasycyzmu;

* racjonalizmowi i obiektywizmowi przeciwstawiano religijność, duchowość i uczuciowość

* bunt i niezależność, ucieczka w świat literatury, fantazji i egzotyki, zwrot ku przeszłości (zwł. do średniowiecza), lub, rzadziej, krytyka aktualnej sytuacji społecznej i politycznej

szeroka rozpiętość tematyczna dzieł – ogromny wpływ literatury na malarstwo, przenoszenie tematów [synteza sztuk], inspiracje zjawiskami fantastycznymi, odległymi kulturami, np. Orientem, Japonią, Chinami. Wciąż obecna tematyka biblijna i historyczna.

kompozycje dynamiczne, ekspresyjne, pełne niepokoju, o atmosferze dramatycznej, zagadkowej, często podszytej grozą, mistycyzmem. Faktura wyrazista, farba kładziona grubo i zamaszyście, dynamizm nie tylko w kompozycji, ale także w formie dzieła

ur. 30 marca 1746 w Fuendetodos, zm. 15 kwietnia 1828 w Bordeaux malarz królewski na dworze hiszpańskim za panowania Karola III Burbona, Karola IV Burbona i Ferdynanda VII Burbona.

Efektem wyzwolenia się od klasycznych zasad i kulminacją artystycznego wyrazu jest seria czarnych obrazów. Poruszana przez niego tematyka jest bardzo szeroka, zaliczają się do niej:

45 Kaprysy (80 akwaforta), 1799

* obraz odwołuje się do stłumienia przez armię napoleońską okupującą Hiszpanię powstania madryckiego z maja 1808 roku

* postać stoi przed plutonem egzekucyjnym gotowym do strzału – jej układ ciała (à la Chrystus na krzyżu) i biel ubrania symbolizują niewinność i ofiarę jaką za chwilę poniesie – obraz jest komentarzem politycznym do sytuacji w kraju

Przedstawiciele: * THÉODORE GÉRICAULT 1791-1824 * EUGENE DELACROIX 1798-1863

Wiele jego dzieł dotyczyło ważnych wydarzeń jego czasów, głównie politycznych – Delacroix był twórcą „zaangażowanym” (dotąd współczesne wydarzenia pojawiały się w postaci alegorii lub panegiryków na konkretne zamówienie).

W 1855, przy okazji wystawy światowej, stało się oczywiste, że Delacroix został odnowicielem malarstwa francuskiego, który nie tyle „pokonał” klasycyzm, co otworzył drogę nowemu spojrzeniu na sztukę – bez niego być może nie narodziłby się impresjonizm.

189 × 242 cm, Luwr

325 × 260 cm, Luwr

3,92 × 4,96 cm, Luwr

Jego podziw wzbudziła twórczość Michała Anioła i sztuka baroku. Zmarł przedwcześnie na skutek obrażeń odniesionych w wyniku upadku z konia. Pochowany został na paryskim cmentarzu Père-Lachaise. Jego grób zdobi płaskorzeźba Tratwa Meduzy.

Na zamówienie doktora Georgeta w 1822-23 wykonał serię portretów pacjentów szpitala psychiatrycznego. Wizerunki miały przypuszczalnie posłużyć jako ilustracja jego teorii dotyczącej klasyfikacji szaleństwa. Są to obrazy zawierające ogromny ładunek emocji.

ostre, nieco teatralne światło, mocne pociągnięcia pędzla u  skłębienie postaci oraz ich gwałtowne i dramatyczne gesty budują ekspresję i stanowią o emocjonalności ujęcia u  podwyższona linia horyzontu podkreśla opresyjność otaczającego żywiołu

Przedstawiciele:. *CASPAR DAVID FRIEDRICH 1774-1840

Przedstawiciele:. *CASPAR DAVID FRIEDRICH 1774-1840

przedstawiciele: *JOHANN HEINRICH FŰSSLI 1741-1825 *WILLIAM BLAKE 1757-1827 *JOSEPH WILLIAM TURNER 1775-1851 *JOHN CONSTABLE 1776-1837

przedstawiciele: *JOHANN HEINRICH FŰSSLI 1741-1825 *WILLIAM BLAKE 1757-1827 *JOSEPH WILLIAM TURNER 1775-1851 *JOHN CONSTABLE 1776-1837

Blake jako artysta niełatwy jest do zaklasyfikowania. Jego osobowość od wczesnych lat wykazywała niezwykłe dla otoczenia, mistyczne i wizjonerskie cechy. Doznawał objawień religijnych, co odzwierciedlało się w jego utworach malarskich i pisarskich.

Jezus to ucieleśnienie Wyobraźni, a jego uczniowie to Artyści – żyli i działali pod wpływem impulsu, a nie reguł. „Poeta, malarz, muzyk, architekt: mężczyzna czy kobieta, nie będąca jednym z nich, nie jest chrześcijaninem.”

* niemniej, mistycyzm przedstawienia, intensywne kolory i wyobrażenie Urizena z rozwianymi włosami i brodą wskazują na romantyczne ujęcie tematu

Kształcił się w Zurychu i Berlinie. Odbywał liczne podróże, m.in. do Anglii (1764) i do Rzymu (1770-1778), gdzie studiował. Od 1799 na stałe w Londynie, prowadząc tamże działalność pedagogiczną i publicystyczną. Od 1800 w Royal Academy of Arts.

Często czerpał z wątków tematycznych utworów takich pisarzy jak: Homer, Dante Alighieri czy Szekspir oraz John Milton. W swej twórczości łączył elementy późnego baroku z elementami neoklasycystycznymi i romantycznymi.

* obraz, mimo że trzyma się niektórych zasad klasycyzmu jak wyraźny rysunek w tematyce, mrocznej atmosferze, nawiązuje już do romantyzmu * ekspresyjność kompozycji tkwi w jej tajemniczości, biała koszula kobiety kontrastuje z ciemnym otoczeniem i zjawami

* laserunki, wrażenie przecierania się kolorów, ich dynamicznego przenikania jedne w drugie * wyraźny kierunek diagonalny wyznaczony przez most, otwierający kadr obrazu * gama barwna ograniczona do brązów i błękitów, realistyczna a zarazem ekspresyjna

Constable nadał malarstwu pejzażowemu nowy wymiar. Nigdy nie wyjeżdżał za granicę, przez całe życie malował swoje rodzinne strony.

* duże przywiązanie do realizmu i szczegółowości przy jednoczesnym swobodniejszym dukcie pędzla – woda, kłębiaste chmury, rozmycie konturów

Był znakomitym malarzem koni, scen batalistycznych (kilka wersji bitwy pod Samosierrą, epizody z powstania listopadowego) oraz portretów (wizerunki polskich hetmanów, chłopów, Żydów, członków rodziny i przyjaciół). Tworzył też sceny rodzajowe z życia wsi.

Jego obrazy odznaczają się dużą ekspresją, znakomitą kolorystyką, doskonałym rysunkiem i szkicową fakturą malarską. Jego obrazami zachwycał się Pablo Picasso, kiedy odwiedził Muzeum Narodowe podczas swojego pobytu w Warszawie

Grottger był artystą płodnym i mimo przedwczesnej śmierci zostawił po sobie duży dorobek artystyczny.

Uprawiał również różne rodzaje malarstwa. Na krakowskiej wystawie zaprezentowano rysunki, ilustracje książkowe, akwarele, szkice, obrazy olejne oraz jedyną wykonaną przez artystę litografię.

– francuski rzeźbiarz romantyzmu. Kształcił się w paryskim warsztacie Pierre’a Cartelliera. W 1812 roku otrzymał nagrodę Prix Rome w dziedzinie rzeźby.

płaskorzeźba z Łuku Triumfalnego na placu Gwiazdy w Paryżu u ujęcie mocno antykizujące – nagi młodzieniec w typie efeba i starożytne zbroje pozostałych żołnierzy, nad nimi alegoria Zwycięstwa zagrzewająca do walki

*STEFANO RICCI I)