32 FUTURYZM, KUBIZM, ABSTRAKCJONIZM

Pablo Picasso był Hiszpanem. W 1900 r. po raz pierwszy odwiedził Paryż, w 1905 r. wszedł w krąg amerykańskich mecenasów sztuki Leo i Gertrudy Steinów, gdzie poznał Henri Matisse'a, a w 1907 r. rozpoczął współpracę z Daniel-Henry Kahnweilerem,

Przed stworzeniem kubizmu Picasso kilkakrotnie zmieniał styl, rozpoczynając od prób bliskich fowizmowi, a potem pozostając pod wpływem symbolizmu. W jego twórczości zwykle wyodrębnia się kilka okresów: okres błękitny 1901-1904 okres różowy 1904-1906

PABLO PICASSO 1881-1973

PABLO PICASSO 1881-1973

Do 1907 r. Georges Braque był jednym z fowistów. W 1906 r. podczas Salonu Jesiennego wystawiono 10 obrazów Cezanne'a (artysta zmarł w czasie trwania wystawy), namalowanych w L'Estaque na Lazurowym Wybrzeżu.

W 1907 r. dzięki Apollinaire'owi Braque odwiedził pracownię Picassa, gdzie zobaczył Panny z Awinionu i inne rozpoczęte obrazy. Przez kilka lat trwała bezpośrednia tych artystów.

był z wykształcenia architektem i przez wiele lat pracował jako kreślarz i retuszer. Jako malarz zaczynał od prób impresjonistycznych, ale od czasu przystąpienia do grupy Puteaux kształtował styl pod wpływem kubizmu.

Jednak proste, modelowane schematycznym światłocieniem formy geometryczne, z których budował zarówno martwe natury jak i ludzkie postaci są wynikiem świadomie wypracowanej stylizacji i nie mają związku z istotą kubizmu.

był malarskim samoukiem i twórczość rozpoczynał od eksperymentów z technikami zapożyczonymi od van Gogha i neoimpresjonistów (Signac), stosowanymi z fowistycznym już temperamentem. Stworzył styl nazwany przez Apollinaire'a orfizmem,

Tylko w jednej serii obrazów przedstawiających paryską wieżę Eiffela widoczne są wpływy kubizmu i wiązanie zarówno Delaunaya jak i orfizmu z kubizmem pozbawione jest podstaw.

Twórcą futuryzmu jako ruchu artystycznego był Filippo Tommaso Marinetti, autor ogłoszonego w 1909 r. Manifestu Futurystycznego. Ogłoszony w Le Figaro manifest jest z dzisiejszego punktu dość naiwnym hymnem na cześć maszyny, szybkości, ruchu.

W dziedzinie architektury futuryzm pozostawił tekę wizjonerskich projektów Sant'Elii, w muzyce rozpoczął eksperymenty ze "sztuką hałasu", natomiast w rzeźbie i malarstwie poszukiwał metody na przedstawienie nowych bóstw - ruchu i szybkości.

przez wiele lat był dywizjonistą. Kiedy w 1910 r. współtworzył manifest futurystyczny, jego wyobrażenie o "malarstwie ruchu i szybkości" było naiwne.

Trudno stwierdzić, czy Balla, podobnie jak Duchamp, wzorował się na wcześniejszych o trzy dekady fotografiach seryjnych Étienne-Jules Mareya (Akt jest niewątpliwym plagiatem). Jest to bardzo prawdopodobne, o czym świadczy inny obraz Balli z 1912 r.

Projekty te nigdy nie zostały zrealizowane, ale wywarły ogromny wpływ na wyobraźnię architektów modernistycznych, inspirując przede wszystkim ekspresjonistyczny nurt modernizmu.

Swoimi eksperymentami i objazdowymi "koncertami" utorował drogę większości nurtów współczesnej muzyki spekulatywnej

szwedzka artystka, prekursorka abstrakcjonizmu.

urodził się w Moskwie w rodzinie rodyjskiego kupca herbacianego, wychował w Odessie, studiował prawo i ekonomię, ale w wieku 30 lat (1896) osiadł w Monachium i zaczął uczyć się malarstwa, eksperymentując z możliwości pointylizmu i fowizmu i symbolizmu.

W 1908 r. artysta poznał Rudolfa Steinera i zapoznał się z jego teozofią i antropozofią, co miało znaczny wpływ na formułowane później teorie artystyczne.

Neoplastycyzm to styl w malarstwie abstrakcjonistycznprzywódcę ruchu De Stijl Pieta Mondriana. Jego zasady teoretyczne wyłożył Mondrian w eseju Neoplastycyzm z 1920 r.

Szczegóły teorii neoplastycystycznej stały się przedmiotem konfliktu między Pietem Mondrianem a drugim z przywódców De Stijl - Theo van Doesburgiem

Współzałożyciel grupy De Stijl, Theo van Doesburg miał zupełnie inne od Mondriana podejście do sztuki. Był przede wszystkim organizatorem życia artystycznego, twórcą grup, założycielem czasopism,

stworzył styl nazywany elementaryzmem, który tylko pozornie wydaje się podobny do neoplastycyzmu Mondriana.